işte dün bahsetmiştim ya ben maymun iştahlı bi insanım diye.. bu yüzden de hayatta hiç bişey de dikiş tutturamamış hissediyorum. her şey yarım kalıyo ya hiç bi şeyde ben işte şöleyim böle ustayım böle iyiyim diye bi iddaada bulunamam. ha bulunmak istediğimden değil de hani ne bilim bi konuda da insanın kendine güveninin olması hoş olurdu en azından.. malesef doyumsuz olunca insan ona buna saldırınca bi ara verip durup baktığında farkediyosun ki bi cacık kalmamış elinde. tam değişmeye karar veriyorum bi daha böyle yapmayacağım daha sıkı sarılacağım yaptığım işe ama yok işte can çıkmadan huy çıkmaz derler ya o hesap. bugün karar verip gaza gelirim öbür gün amaan der geçerim. hal böle olunca kendimi iyice bi serseri gibi görüyorum. iki gün önce 'hayatını değiştireceksin' mottosunu benimseyip ertesi gün amaan yemişim mottosunu değişse nolcak kıçımın kenarı çok da lüzumlu diyip dönüyorum koca popomu her şeye. başka gün başka bişeye heves ediyorum. ondan sıkılıyorum iki gün boş boş oturup uğraşacak başka şey buluyorum. vaktim o kadar değersiz ki... gün geçtikçe bu durum beni daha çok sıkıntıya sokacak pişmalıklar yaratacak biliyorum ama hiç bir şeyde gösteremediğim istikrarı değişime karşı direncimde hayli ortaya koyuyorum. genç yaşta yordun beni hayat!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder